Εισηγήτρια:
Π. Καρακασίδου : π. Επίκουρος Καθηγήτρια Φυσικοθεραπείας ΠΑΔΑ, μέλος, εκπαιδευτικού προγράμματος MANUAL THERAPY ΠΣΦ, μέλος εκπαιδευτικού προγράμματος τμ. ΣΣ -ΕΕΕΦ
Οργανωτική επιμέλεια:
Γ. Πέττα : π. Επίκουρος Καθηγήτρια Φυσικοθεραπείας ΠΑΔΑ, Πρόεδρος ΔΣ ΕΕΕΦ, Υπεύθυνη εκπαιδευτικού προγράμματος clinical pilates ΕΕΕΦ, π. Πρόεδρος της επιτροπής εκπαίδευσης EFSHT

Κόστος συμμετοχής: Μέλη και φοιτητές ΕΕΕΦ 150+ ΦΠΑ, μη μέλη 200+ ΦΠΑ Για Κατοχύρωση Θέσης προκαταβολή 50 ευρώ.

Η οστεοπόρωση είναι μία σιωπηλή συστηματική νόσος, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη οστική μάζα και αλλοίωση της μικροαρχιτεκτονικής του οστού που οδηγεί σε αυξημένη ευθραυστότητα των οστών και επιδεκτικότητα σε χαμηλής βίας ή ατραυματικά κατάγματα» (Osteoporosis prevention, diagnosis, and therapy 2001, Marcus 2002).
Η μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση αρχίζει μετά από φυσιολογική ή χειρουργική εμμηνόπαυση και οδηγεί σε κάταγμα 15‐20 χρόνια μετά την παύση της λειτουργίας των ωοθηκών. Η παθογένεια της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης δεν είναι πλήρως κατανοητή.
Η οστική μάζα αυξάνεται κατά την διάρκεια των τριών πρώτων δεκαετιών της ζωής. Μέχρι το τέλος της εφηβείας αυξάνεται ταχέως και στην συνέχεια ο ρυθμός αύξησης μειώνεται έως το 30 έτος όπου και φτάνει στο μέγιστό της (κορυφαία οστική μάζα) (Hodgson et al 2001). Η κορυφαία οστική μάζα βασικά καθορίζεται κατά 80% από γονιδιακούς παράγοντες (90% για την ΣΣ και 70% για τον αυχένα του μηριαίου) (Pocock et al 1987).
Παρ’ όλο που ένα ηλικιωμένο άτομο χάνει οστική μάζα λόγω της μειωμένης δραστηριότητάς, η αντοχή των σπονδύλων του είναι αρκετή για να ανταποκριθεί στις καθημερινές του δραστηριότητες εφ’ όσον στην νεαρή του ηλικία έχει πετύχει να αναπτύξει την κορυφαία οστική πυκνότητα (Homminga et al 2004). Όμως, εάν για κάποιους λόγους αναπτύξει οστεοπόρωση, τότε η αντοχή των σπονδύλων του μειώνεται με κατάληξη τα κατάγματα η επιδημιολογία των οποίων είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί επειδή συχνά αυτά μπορεί να είναι ασυμπτωματικά (Clifford and Rosen 2020).
Τα σπονδυλικά κατάγματα συμβαίνουν μετά από πτώση (33%), άρση βάρους (9%) και με καμπτικές κινήσεις (58%) (Cooper et al. J Bone Miner Res 1992; 7:221-227, Myers and Wilson Spine 1997; 22: 25S-31S)
Το ίδιο το σπονδυλικό κάταγμα είναι σταθερό. Όμως, η σπονδυλική μονάδα στην οποία ανήκει ο καταγματικός σπόνδυλος είναι ασταθής και η αστάθεια είναι μεγαλύτερη όταν η σπονδυλική μονάδα βρίσκεται σε θέση κάμψης (Ching et al 1995, Panjabi et al 1995, Zhao et al 2005). Οπότε, ο απώτερος σκοπός των θεραπευτικών ασκήσεων είναι η σταθεροποίηση της σπονδυλικής μονάδας.
Το φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα εξαρτάται από την κατάσταση του ασθενούς, δηλ., ανάλογα με την οξύτητα ή την χρονιότητα του ασθενούς, και περιλαμβάνει (Karakasidou et al 2013):
  • Αναπνευστικές ασκήσεις
  • Θεραπευτικές ασκήσεις:
    • Ασκήσεις νευρομυϊκού ελέγχου
      • Ενεργοποίηση των μυών πυελικού εδάφους
      • Ενεργοποίηση του εγκάρσιου και έσω λοξού κοιλιακού μυός (όχι ορθού και έξω λοξού)
      • Ενεργοποίηση και ενδυνάμωση των εκτεινόντων μυών ΘΜΣΣ
      • Χαλάρωση ή ενδυνάμωση οσφυϊκού πολυσχιδή μυός
    • Ενδυνάμωση των μυών των κάτω άκρων (όπως ενδείκνυται)
    • Διάταση των μυών των άνω και κάτω άκρων (όπως ενδείκνυται)
    • Τροποποίηση    των    κινήσεων    της    καθημερινής    ζωής    ώστε    να μειώνονται οι φορτίσεις της ΣΣ
Το εργαστηριακό μάθημα θα βασιστεί κυρίως στις ασκήσεις νευρομυικού ελέγχου και σωστή ενεργοποίηση των μυών του κορμού. Επίσης θα κατευθύνει τον κλινικό συλλογισμό για την καθοδήγηση των ασκήσεων
Το μάθημα στοχεύει στα ακόλουθα μαθησιακά αποτελέσματα:

  • Κατανόηση της οστεοπόρωσης και του μηχανισμού κατάγματος των σπονδύλων
  • Ικανότητα εφαρμογής βασικών ασκήσεων σταθεροποίησης των επώδυνων σπονδυλικών καταγμάτων σύμφωνα με την ερευνητική τεκμηρίωση
  • Εφαρμογή προληπτικής συμβουλευτικής στους οστεοπορωτικούς ασθενείς
Alpha bank:IBAN Alpha Bank: 154-002002-002 089 / IBAN: GR77 0140 1540 1540 0200 2002 089
Παρακαλώ στην κατάθεση σας να αναγράφετε όνομα και η αιτιολογία. Ότι άλλο χρειάζεστε είμαστε στη διάθεση σας.

Εκ της γραμματείας Ζ. Καφετζιγιάννη

 

Η έννοια της κινητοποίησης των νεύρων (neuromobilisation) βασίστηκε αρχικά σε έρευνες των φυσιοθεραπευτών Geoffrey Maitland, Michael Shacklock και David Butler. Με την πάροδο του χρόνου και άλλοι ερευνητές ασχολήθηκαν με το  θέμα, υποστηρίζοντας την άποψη ότι τα νεύρα χρειάζονται ελεύθερη κίνηση για να λειτουργούν αποτελεσματικά. Η «παγίδευση» του νεύρου είναι μια συχνή παθολογική κατάσταση που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη λειτουργικότητα του νεύρου και κατά συνέπεια στους ιστούς που ελέγχονται από αυτό. Επομένως, έχουν αναπτυχθεί χειρισμοί κινητοποίησης των μαλακών μορίων με στόχο την βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων, την απελευθέρωση του προστατευτικού μυϊκού σπασμού και την βελτίωσης της δυνατότητας ολίσθησης των νεύρων σε όλες τις αρθρώσεις του σώματος. Ο όρος κινητοποίηση χρησιμοποιείται ελεύθερα για να περιγράψει διάφορα είδη θεραπευτικών τεχνικών, όπως η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση (myofascial release), η τεχνική της μυϊκής ενέργειας (muscle energy technique), ο χειρισμός άντλησης (pumping) και η τεχνική Ευθυγράμμισης του Μυοσκελετικού Συστήματος (Myoskeletal Alignment Technique - MAT). 

Θέματα που θα συζητηθούν

  • Φυσικοθεραπεία με Ολιστική Προσέγγιση
  • Προσαρμογή | Βιοψυχοκοινωνικό Μοντέλο
  • Νευρική Ολίσθηση και Κινητοποίηση Νεύρων
  • Η Σύγχρονη Νευροφυσιολογική Προσέγγιση
  • Παθοφυσιολογία της νευρικής συμπίεσης
  • Τα Οστά Κυριαρχούν, οι Μύες Προσαρμόζονται και ο Εγκέφαλος Ρυθμίζει
  • Η Θεωρία του Selye και η Προσαρμοστική Εξάντληση
  • Η Θεωρία τής Πύλης τού Πόνου των Melzack και Wall
  • Νευροπλαστικότητα
  • Upper Cross Syndrome
  • Θεραπευτικές Τεχνικές (Muscle Energy Technique (MET), Χειρισμός άντλησης (pumping), τεχνική Ευθυγράμμισης του Μυοσκελετικού Συστήματος  (Myoskeletal Alignment Technique - MAT)


Ο στόχος του Εργαστηρίου

Στόχος του εργαστηρίου είναι όλοι οι συμμετέχοντες να αντιληφθούν:

  • Την ανάγκη διεύρυνσης του θεραπευτικού τους ορίζοντα: Να αντιληφθούν ότι η συμπτωματολογία τού ασθενή στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από την κορυφή του παγόβουνου. Και αυτό γιατί αν ο θεραπευτής εργάζεται απλά και μόνο με στόχο για να ανακουφίσει τον ασθενή του από τα συμπτώματα, δεν θα έχει παρά μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, αν τα έχει και αυτά.
  • Την ικανότητα του οργανισμού στην προσαρμογή, ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται: Στο πλαίσιο αυτό, ο θεραπευτής ενδεχομένως θα χρειαστεί να εργαστεί και σε περιοχές απομακρυσμένες από την περιοχή για την οποία παραπονιέται ο ασθενής, γνωρίζοντας ότι οι χειρισμοί του έχουν τη δυναμική να επηρεάσουν τη συνολική λειτουργία τού οργανισμού.
  • Την αξία του Βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου στην αποκατάσταση: Συχνά οι ασθενείς εμφανίζουν πολλαπλά προβλήματα που φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους, πέραν από το γεγονός ότι υπάρχει ένα σύστημα που αδυνατεί πλέον να ρυθμίζει τον εαυτό του σε υγιή όρια. Εκτός, λοιπόν, από τα όποια οργανικά προβλήματα του ασθενή, ο θεραπευτής θα πρέπει να αξιολογεί και τις συνθήκες ζωής του, δηλαδή τις επιβαρύνσεις που δέχεται από το περιβάλλον στο οποίο ζει και δραστηριοποιείται.
  • Ο στόχος στην προσπάθειά μας για αποκατάσταση είναι η συνεργασία με το νευρικό σύστημα του ασθενή που θα επιτρέψει στο σώμα να κάνει αλλαγές, διευκολύνοντας την απελευθέρωση περιορισμών και ενισχύοντας, μέσω ήπιων χειρισμών, τη λειτουργικότητα του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος.

Εισηγήτριες:

Π. Καρακασίδου: π. Επίκουρος Καθηγήτρια Φυσικοθεραπείας ΠΑΔΑ, μέλος, εκπαιδευτικού προγράμματος MANUAL THERAPY ΠΣΦ, μέλος εκπαιδευτικού προγράμματος τμ. ΣΣ -ΕΕΕΦ

Γ. Πέττα: π. Επίκουρος Καθηγήτρια Φυσικοθεραπείας ΠΑΔΑ, Πρόεδρος ΔΣ ΕΕΕΦ, Υπεύθυνη εκπαιδευτικού προγράμματος clinical pilates ΕΕΕΦ, π. Πρόεδρος της επιτροπής εκπαίδευσης EFSHT


H οσφυαλγία κατά μεγάλο ποσοστό είναι ενα αυτοπεριοριζόμενο σύνηθες πρόβλημα στις ανεπτυγμένες χώρες. Εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και με κατάλληλο θεραπευτικό πρόγραμμα μπορεί να αποτελέσει κύρια αιτία δυσλειτουργίας των ατόμων, μέχρι και σε βαθμό αναπηρίας.

Έχει υπολογιστεί ότι το 60-84% του ενήλικου πληθυσμού του δυτικού κόσμου θα αναπτύξει πόνο στην οσφύ κατά την διάρκεια της ζωής τους (Long et al. 1996; Balaque et al 2012) και ο επιπολασμός για χρόνια οσφυαλγία είναι ~23% με το 11- 12% του πληθυσμού να καθίστανται ανάπηροι λόγω οσφυαλγίας (Balaque et al 2012). Επιπλέον, το 37% των εφήβων αναφέρουν πόνο στην οσφύ κάθε μήνα ή και συχνότερα (Maher et al 2017)

Από όλους αυτούς τους ασθενείς μόνο το 15% έχει σαφή διάγνωση, ενώ το 85% διαγιγνώσκεται ως πάσχοντες από ‘οσφυαλγία μη ειδικής αιτιολογίας’ (Dillingham 1995).

Μεταξύ αυτών των ασθενών υπάρχει μία υποομάδα που πάσχει από αστάθεια οσφυϊκών σπονδύλων και χρήζει ιδιαίτερη φ/κη προσέγγιση. Για να μπορέσει ο φ/της να εφαρμόσει αυτό το ιδιαίτερο πρόγραμμα, θα πρέπει αρχικά να αναγνωρίσει τους ασθενείς με αστάθεια, αλλιώς εάν το εφαρμόσει σε όλους τους ασθενείς δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα.

Το εργαστηριακό μάθημα θα βασιστεί στην διαφορική διάγνωση των ασθενών με αστάθεια και στην σωστή ενεργοποίηση των μυών του κορμού ώστε να ελεγχθεί η ομαλή κίνηση της ασταθούς σπονδυλικής μονάδας. Επίσης θα κατευθύνει τον κλινικό συλλογισμό για την καθοδήγηση των ασκήσεων.

Το εργαστηριακό μάθημα στοχεύει στα ακόλουθα μαθησιακά αποτελέσματα:

  • Κατανόηση της αστάθειας των σπονδύλων

  • Ικανότητα εφαρμογής βασικών ασκήσεων σταθεροποίησης των επώδυνων υπερκινητικών σπονδυλικών μονάδων σύμφωνα με την ερευνητική τεκμηρίωση

  • Εφαρμογή προληπτικής συμβουλευτικής


Διάρκεια σεμιναρίου 14 διδακτικές ώρες

 

FB IMG 1757584689802

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 

ΤΡΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΒΑΣΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ CLINICAL PILATES
130 ΩΡΕΣ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

ΕΠΙΠΕΔΟ 1 (LEVEL 1)

ANATOMIKH ΣΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΟΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ, ΑΣΚΗΣΙΟΛΟΓΙΟ ΣΕ ΣΤΡΩΜΑ (MAT), ΑΣΚΗΣΙΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΕΛΕΒΕΤΙΚΗ ΜΠΑΛΛΑ (BIG BALL), ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΣΣ,ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ-ΘΩΡΑΚΑΛΓΙΑΣ-ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑΣ,ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ,ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ,ΨΥΧΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

ΕΠΙΠΕΔΟ 2 (LEVEL 2)

ΑΣΚΗΣΙΟΛΟΓΙΟ ΜΕ PROBS PILATES,SOFT BALL, RING, FOAMROLLER, ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΜΑΤ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΑ, ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΣΣ,ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ-ΘΩΡΑΚΑΛΓΙΑΣ-ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑΣ,ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ,ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ,ΨΥΧΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ, ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΕΠΙΠΕΔΟ 3 (LEVEL 3)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΜΕ ΚΡΕΒΑΤΙΑ-ΚΑΡΕΚΛΕΣ, ΑΣΚΗΣΙΟΛΟΓΙΟ REFORMER, EΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ, ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΜΑΤ ΚΑΙ POBS ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΑ

TO ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚOΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΗΨΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΜΕ “ADVANCE” ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ΟΠΩΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ, ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ κλπ

Τα Νέα της ΕΕΕΦ

  • Διοικητικό Συμβούλιο Ε.Ε.Ε.Φ. 2024-2027

      ΔΣ 2024-2027 Πρόεδρος: Γεωργία Πέττα Γεν. Γραμματέας: Χαράλαμπος Τιγγινάγκας Α’ Αντιπρόεδρος: Άντωνια Λουρίδα Β’ Αντιπρόεδρος: Μαρία Καραφύλλη Ταμίας: Ευαγγελία
    Read More

Εκδηλώσεις