Η έννοια της κινητοποίησης των νεύρων (neuromobilisation) βασίστηκε αρχικά σε έρευνες των φυσιοθεραπευτών Geoffrey Maitland, Michael Shacklock και David Butler. Με την πάροδο του χρόνου και άλλοι ερευνητές ασχολήθηκαν με το θέμα, υποστηρίζοντας την άποψη ότι τα νεύρα χρειάζονται ελεύθερη κίνηση για να λειτουργούν αποτελεσματικά. Η «παγίδευση» του νεύρου είναι μια συχνή παθολογική κατάσταση που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη λειτουργικότητα του νεύρου και κατά συνέπεια στους ιστούς που ελέγχονται από αυτό. Επομένως, έχουν αναπτυχθεί χειρισμοί κινητοποίησης των μαλακών μορίων με στόχο την βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων, την απελευθέρωση του προστατευτικού μυϊκού σπασμού και την βελτίωσης της δυνατότητας ολίσθησης των νεύρων σε όλες τις αρθρώσεις του σώματος. Ο όρος κινητοποίηση χρησιμοποιείται ελεύθερα για να περιγράψει διάφορα είδη θεραπευτικών τεχνικών, όπως η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση (myofascial release), η τεχνική της μυϊκής ενέργειας (muscle energy technique), ο χειρισμός άντλησης (pumping) και η τεχνική Ευθυγράμμισης του Μυοσκελετικού Συστήματος (Myoskeletal Alignment Technique - MAT).
Θέματα που θα συζητηθούν
- Φυσικοθεραπεία με Ολιστική Προσέγγιση
- Προσαρμογή | Βιοψυχοκοινωνικό Μοντέλο
- Νευρική Ολίσθηση και Κινητοποίηση Νεύρων
- Η Σύγχρονη Νευροφυσιολογική Προσέγγιση
- Παθοφυσιολογία της νευρικής συμπίεσης
- Τα Οστά Κυριαρχούν, οι Μύες Προσαρμόζονται και ο Εγκέφαλος Ρυθμίζει
- Η Θεωρία του Selye και η Προσαρμοστική Εξάντληση
- Η Θεωρία τής Πύλης τού Πόνου των Melzack και Wall
- Νευροπλαστικότητα
- Upper Cross Syndrome
- Θεραπευτικές Τεχνικές (Muscle Energy Technique (MET), Χειρισμός άντλησης (pumping), τεχνική Ευθυγράμμισης του Μυοσκελετικού Συστήματος (Myoskeletal Alignment Technique - MAT)
Ο στόχος του Εργαστηρίου
Στόχος του εργαστηρίου είναι όλοι οι συμμετέχοντες να αντιληφθούν:
- Την ανάγκη διεύρυνσης του θεραπευτικού τους ορίζοντα: Να αντιληφθούν ότι η συμπτωματολογία τού ασθενή στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από την κορυφή του παγόβουνου. Και αυτό γιατί αν ο θεραπευτής εργάζεται απλά και μόνο με στόχο για να ανακουφίσει τον ασθενή του από τα συμπτώματα, δεν θα έχει παρά μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, αν τα έχει και αυτά.
- Την ικανότητα του οργανισμού στην προσαρμογή, ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται: Στο πλαίσιο αυτό, ο θεραπευτής ενδεχομένως θα χρειαστεί να εργαστεί και σε περιοχές απομακρυσμένες από την περιοχή για την οποία παραπονιέται ο ασθενής, γνωρίζοντας ότι οι χειρισμοί του έχουν τη δυναμική να επηρεάσουν τη συνολική λειτουργία τού οργανισμού.
- Την αξία του Βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου στην αποκατάσταση: Συχνά οι ασθενείς εμφανίζουν πολλαπλά προβλήματα που φαινομενικά δεν συνδέονται μεταξύ τους, πέραν από το γεγονός ότι υπάρχει ένα σύστημα που αδυνατεί πλέον να ρυθμίζει τον εαυτό του σε υγιή όρια. Εκτός, λοιπόν, από τα όποια οργανικά προβλήματα του ασθενή, ο θεραπευτής θα πρέπει να αξιολογεί και τις συνθήκες ζωής του, δηλαδή τις επιβαρύνσεις που δέχεται από το περιβάλλον στο οποίο ζει και δραστηριοποιείται.
- Ο στόχος στην προσπάθειά μας για αποκατάσταση είναι η συνεργασία με το νευρικό σύστημα του ασθενή που θα επιτρέψει στο σώμα να κάνει αλλαγές, διευκολύνοντας την απελευθέρωση περιορισμών και ενισχύοντας, μέσω ήπιων χειρισμών, τη λειτουργικότητα του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος.
